अब त सवक सिक !

सम्पादकीय

गृहपृष्ठ
सम्पादकीय
अब त सवक सिक !

सम्पादकीयअब त सवक सिक !

सोमबार, वैशाख २९, २०८२मध्य नेपाल संवाददाता

मुलुक बनाउन ज्यानको बाजी थापेर वषौं लाग्नु सामान्य कुरो होइन । त्यसमा पनि भूमिगत जीवन विताउँदै जनताको जीवनस्तर माथि उठाउने र मुलुकमा सधैंको लागि प्रजातन्त्र, लोकतन्त्र स्थापना गर्न अग्रसर हुनु पनि सामान्य कुरा होइन । अझ कुनै दल बिशेषको झण्डा बोकेर आन्दोलनमा होमिएर त्यो दललाई समेत सत्ताको राप–तापसम्म पु¥याउनु चानचुने कुरा मान्न सकिन्न । तर त्यस्तो महासंग्राममा होमिएका र मुलुकको आमूल परिवर्तन गर्न गराउन अग्रसर व्यक्ति आफू मर्दा आफूले अंगिकार गरेको सिद्धान्त र नीति बोकेको पार्टीको झण्डा पनि ओड्न असहमत हुन्छ भने त्यहाँ केही कमिकमजोरी र खराबी छ भन्ने निक्र्योल निकाल्न पछि पर्नु हुन्न ।

गएको २३ गते नेपालका वामपन्थी नेता प्रदीप नेपालको ७१ वर्षको उमेरमा मानवीय चोला उड्यो । उनी यो लोकबाट विदा भए । उनको मृत्यु पछि अन्य नेताको झैं उनको पार्थिव शरीरले कुनै पार्टी र राष्ट्रको समेत झण्डा ओढेन । न त पार्टी कार्यालयमा उनको शव राखेर श्रद्धाञ्जलीको कुनै कार्यक्रम नै गरियो । यसले पनि जनताको हित र उन्नतिको लागि लामो त्याग र समर्पण गरेका सादगी नेताको निधनले नेपालका राजनीतिक दल र ती दलका सर्वोच्च कमाण्डरहरु प्रति तीखो प्रहार गरेको छ । हिन्दू प्ररम्परा अनुसार पशुपति आर्यघाटमा उनको अन्तिम संस्कार गरिए पनि उनले मुलुकको पछिल्लो राजनीति परिवेश र नेताहरुको भ्रष्टशैली र जनहितभन्दा धनहितमा बढि केन्द्रित नेता कार्यकर्ताको शैलीसँग घुँडा टेकेनन् । उनको मन धेरै कुँडिएको यो परिदृष्यले पनि संकेत गरेको छ । त्यसैले त जीवनभर राजनीतिमा सकृय रही जीवनको थोरै अर्थात उत्तारद्र्धमा निस्कृय रहेका स्व.प्रदीप नेपालले आफै आफ्नो अन्तिम इच्छा भनी पार्टीका नेताको निधनपछि पार्टी झण्डा ओढाउने र श्रद्धाञ्जली कार्यक्रम दिने परम्परालाई क्रमभंग गराएर गए । यो कुराले कता–कता सादगी नेताको मौन संकेत गम्भिर अन्तरबस्तु बनेको प्रष्टै झल्कन्छ ।

वि.सं. २०५१ सालमा एमाले अध्यक्ष मनमोहन अधिकारी नेतृत्वको सरकारमा उनी सञ्चारमन्त्री बनेका पनि थिए । राजनीतिक विश्लेषकका गतिलो पात्र उनी पञ्चायतकालमा ‘सञ्जय थापा’को नाममा लेख लेख्ने पारखी साहित्यकार पनि थिए । राजनीति र साहित्यमा उत्तिकै खरो प्रस्तुत हुने नेपाली जनताका धरोहर मध्येका एक इमान्दार नेता नेपालको निधनपछि उनको चाहना अनुसार ‘परिवारकै आग्रह अनुसार श्रद्धाञ्जलीका कुनै कार्यक्रम नगरीनुमा उनका समकक्षी र जीवित नेपाली नेताहरुलाई गतिलो व्यंग प्रहार भएको छ । पाँच दशकबढी समय कम्युनिस्ट आन्दोलनमा सक्रिय नेता नेपाल एमालेका संस्थापक नेता समेत हुन् । ११ पुस २०३५ मा नेकपा माले गठन भएको थियो । झापा विद्रोहका अन्य नेतासँगै जेल परेका बन्दीहरू मध्ये २०३३ साल जेल ब्रेक गरेर निस्किएका १५ नेताहरु मध्ये उनी पनि एक थिए ।

राजनीतिमा यत्रो त्याग गरेका नेताले पछिल्लो समयमा भएको राजनीतिक भ्रष्टिकरणबाट खिन्नता प्रकट गरेको उनको निधन पछिको परिदृष्यले छर्लङ्ग पारेको छ । यो कुरालाई वर्तमान राजनीतिक दल र नेताहरुले गाम्भिर्यताका साथ मनन् गर्न चुक्नु हुन्न । यस्ता मनन्ले नेपालको राजनीतिक यात्रालाई पछाडी फर्कन रोक्छ । नत्र स्वार्थको राजनीति र राजनीतिक भ्रष्टिकरणमा मात्र रमाउने खेल चलिरहे त्यो मुलुकको लागि पनि उल्टो बाटो हिड्ने अस्त्र बन्न बेर लाग्दैन ।